မုိးရဲ႕စတုိင္
မုန္တုိင္းက ၀တ္စုံအျပည့္နဲ႔ ညစာစားပြဲထဲ ဝင္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ အေနာက္ေတာင္ေထာင့္၀ုိင္းမွာ အပ်ဳိမေလးက ေပ်ာက္သြားတဲ့ၾကယ္ေတြကုိ ေရတြက္ေနရဲ႕၊ သစၥာအေဖာက္ခံရတဲ့ေကာင္းကင္ႀကီးက တိမ္ဆုိးေတြကုိ သံႀကိဳးေျဖလႊတ္လုိက္တဲ့အခါ တုန္ယင္ေနတဲ့ရပ္ကြက္ကေလးဟာ သူ႔ျပတင္းေပါက္ေတြကုိ ကမန္းကတမ္းဝွက္ရွာတယ္ လမ္းေဘးေရႏႈတ္ေျမာင္းကေလးေတြကေတာ့ ရရာလက္နက္စြဲကုိင္ၾကရင္း ငါတုိ႔မွာေရြးခ်ယ္စရာမရွိဘူး တဲ့။ ဘက္စကားေပၚမွာ က်န္ခဲ့တာလား လက္ဖက္ရည္ဆုိင္မွာ က်န္ခဲ့တာလား လက္ေဆာင္ရထားတဲ့ထီးကေလးေပမယ့္ သံေယာဇဥ္ကႀကီးပါတယ္။ တရံတခါက ၀ရန္တာမွာ ဂမုန္းပင္ကေလး ၿပံဳးၿပံဳးရႊင္ရႊင္ရွိပါေစ။ ။ ႏွင္းခါးမုိး