သစ္ခြစုိက္မယ့္သူ
ႏွင္းခါးမုိး အခန္းကေလးတခန္းရတယ္ ခင္မင္သူေတြနဲ႔မလွမ္းမကမ္းမွာ ရန္လုိမုန္းတီးသူေတြနဲ႔ မနီးမေ၀းမွာ။ အခန္းကေလးတခန္းရတယ္ ဆူညံတဲ့လမ္းတခုရဲ႕ေဘးမွာ တိတ္ဆိတ္တဲ့ၿခံ၀င္းတခုနဲ႔ကပ္ရက္မွာ။ အေတြးထဲတကုိယ္တည္းခုိလွဳံဖုိ႔ စိတ္လုိရင္ ေတးကေလးတပုိင္းတစသီဖုိ႔ ေန႔မွာ မ်က္ႏွာၾကက္ပန္ကာနဲ႔ ညမွာ ေလေအးစက္နဲ႔ အခန္းကေလးတခန္းရတယ္။ အခန္းကေလးတခန္းရတယ္ မုိးလင္းတာနဲ႔ ေနေရာင္က ကုတင္ေပၚခုန္၀င္တယ္ ေရခ်ဳိးခန္းထဲမွာ ညကေပက်ံခဲ့တဲ့အညစ္အေၾကးေတြကုိေဆးတယ္ ရပ္ကြက္လမ္းၾကားေလးထဲကမုန္႔ဟင္းခါးဆုိင္ဆီ စက္ဘီးကေလးစီးၿပီးသြားတယ္ က်ေနာ္အျပင္ထြက္တုိင္း ေသာ့ခေလာက္တန္းလန္းနဲ႔က်န္ခဲ့။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ အခုပဲလက္ဖက္ရည္ဆုိင္က ျပန္ေရာက္တယ္ မေန႔ညကမထုိင္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ခုံအလြတ္ကေလးတလုံးက က်ေနာ့္အခန္းကေလးထဲမွာ ေစာင့္လုိ႔ အရင္ဘ၀ကတည္းကေစာင့္ေနခဲ့တာတဲ့ က်ေနာ္ဆြံ႕အခဲ့ပါတယ္။ အခန္းကေလးတခန္းရတယ္ စိတ္မေကာင္းတဲ့အခါ အျပင္ကုိထြက္ေငးလုိ႔ရတဲ့၀ရန္တာကေလးနဲ႕၊ အခုမွသတိရတယ္ သစ္ခြအုိးေလးေတြ ေဟာ့ဒီေနရာမွာခ်ိတ္ဆြဲမယ္ ညေနခင္းတုိင္းေရေလာင္းေပးမယ္ ပထမဆုံးပြင့္တဲ့ပန္းကေလးကုိေတာ့ သူ႔ဆီေရာက္ေအာင္ပုိ႔ေပးအုန္းမယ္လုိ႔။ ။
