ကမၻာႀကီးဟာ သစ္သီးကိတ္တလုံးမဟုတ္ပါ
ငါတုိ႔ရဲ့ ကုိယ္ပုိင္တုိင္းျပည္ ္ အပင္မွန္ရင္ အျမစ္ရွိရမယ္ လူမွန္ရင္ ေနစရာေျမေနရာရွိရမယ္ လူမ်ဳိးတုိင္းမွာ ႏုိင္ငံရွိရမယ္။ ဒါေပမယ့္ငါ့မွာ တုိင္းျပည္ႏုိင္ငံမရွိပါ။ ပင္လယ္ေရခမ္းတဲ့အထိ ခ်ဳိသၾကားေတြဆားလုိငန္တဲ့အထိ ငါတုိ႔ေစာင့္ရမွာလား။ ဘယ္ေတာ့မ်ားမွ တုိ႔တုိင္းတုိ႔ျပည္ျပန္ရပါ့။ ။ C. crown, Toe ဆုိတဲ့ ေနာ္ေ၀ႏုိင္ငံမွာအေျခခ်ေနထုိင္ေနတဲ့ ျမန္မာျပည္က ကရင္လူမ်ဳိးတဦး ေနာ္ေ၀ဘာသာနဲ႔ေရးသားထားတာကုိ ျမန္မာျပန္ထားတာပါ။ က်ေနာ္တုိ႔လူေတြေနစရာဆုိလုိ႔ ဒီေျမကမၻာတခုပဲရွိတာ။ ဒါကုိ ပုိင္းၾက၊ ျခမ္းၾက။ ၿခံစည္းရုိးခတ္ၾက၊ တံတုိင္းကာၾက။ အလံေတြ မာန္ေတြထူၾက။ ဒီေျမအတြက္ စစ္ပြဲေတြဆင္ႏြဲၾက။ ဘ၀ေတြ အသက္ေတြစြန္႔လႊတ္ၾက။ ကမၻာဦးကတည္းက ေရၾကည္ရာျမက္ႏုရာ လြတ္လပ္စြာ ေနထုိင္သြားလာခြင့္ေတြ ဆုံးရွုံးခဲ့ၾကရ။ အုိင္တီထြန္းကားလာတာကုိေျပာရင္းနဲ႕ လူေတြဟာ ေျမကုိခြာၿပီး မုိးေပၚမွာ ကမၻာျပဳလာၾကၿပီလုိ႕ ေျပာၾကပါတယ္။ ေျမကုိအရင္းျပဳတဲ့၊ ေျမကုိအေျခတည္တဲ့ စီးပြားေရးလူမွဳေရးဘ၀ေတြကုိ နည္းပညာက ေက်ာ္လႊားလုိက္တဲ့အခါ ကမၻာႀကီးဟာ လုံးရာကျပားသြားတယ္ဆုိတဲ့အယူအဆ ေပၚေပါက္လာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ျပားေနတဲ့ကမၻာႀကီးဟာ စာေရးခုံတခုံလုိ မ်က္ႏွာျပင္ညီညာတာေတာ့မဟုတ္။ ၿ