poet hninn khar moe

က်ေနာ္ ဘက္စကား ေစာင့္ေနသည္။ သည္၀ါက်မွာ အပုိင္းသုံးပုိင္းပါသည္။ က်ေနာ္..ဘက္စကား..ေစာင့္ေနသည္။ က်ေနာ္သည္ ျပဳလုပ္သူျဖစ္သည္။ ဘာလုပ္သလဲ။ ေစာင့္ေနသည္။ ဘာကုိေစာင့္ေနသလဲ။ ဘက္စ္ကားကုိ ေစာင့္ေနသည္။ ဘက္စ္ကားသည္ ေစာင့္ေနျခင္း ခံရသူျဖစ္သည္။ က်ေနာ္ ျပန္စဥ္းစားသည္။ က်ေနာ္က ျပဳလုပ္သူဆုိလ်င္ အေျခအေနကုိ ဖန္တီးခြင့္ က်ေနာ့္မွာ ရွိရေပမည္။ က်ေနာ္ေစာင့္ေနလ်င္ ဘက္စ္ကားက လာကုိလာရမည္။ ဘက္စကားသည္ က်ေနာ့္ေစခုိင္းရာအတုိင္း လုပ္သူျဖစ္ရမည္။ သူက ျပဳလုပ္ခံရသူဟု ဆုိထားသည္ မဟုတ္လား။ မွတ္တုိင္မွာ က်ေနာ္ရပ္ေနပုံကလည္း ဘက္စ္ကားကုိ လာကုိလာရမည္ဆုိသည့္ ဟန္ပန္ျဖင့္ ေစာင့္ေနပုံမ်ဳိးျဖစ္သည္။ အမွန္တကယ္က်ေတာ့ သည္လုိမဟုတ္ပါ။ ဘက္စ္ကားက က်ေနာ္ေစာင့္ေနသည့္အတြက္ လာမည္ဆုိသည့္သေဘာ မဟုတ္ပါ။ အေၾကာင္းတစုံတရာေၾကာင့္ အခ်ိန္အၾကာႀကီးၾကာမွ လာခ်င္လာပါလိမ့္မည္။ ဒါမွမဟုတ္ အေၾကာင္းတစုံတရာေၾကာင့္ မလာပဲလည္း ေနခ်င္ေနပါလိမ့္မည္။ ေသခ်ာသည္မွာ ဘက္စ္ကားလာမွ က်ေနာ္သြားလုိရာကုိ သြားႏုိင္မည္ျဖစ္သည္။ သည္ခရီးကုိ အျခားနည္းလမ္းမ်ားထက္ ဘက္စ္ကား စီးသြားမွ ျဖစ္ႏုိင္ေသာေၾကာင့္ က်ေနာ္ ဘက္စ္ကားကုိ ေစာင့္ေနခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ က်ေနာ္က ေစာင့္ေနရသူ ျဖစ္ပါသည္။ ေစာင့္ေနေသာေၾကာင

ႏွင္းခါးမုိး ၾကည့္လုိက္တုိင္း အၿမဲတမ္း ကူးခတ္ေနတာပဲ ဘယ္ကုိမွေတာ့ မေရာက္ဘူး ဧည့္ခန္းမွန္ကန္ထဲက ေရႊငါးေလးေတြ..။ ။

ပန္းခ်ီထိန္လင္း http://www.hteinlin.com/ ညီမေလး၊ ဆိုင္း(န္)မအင္(န္)ခင္ ကထဲက၊ ၾကည္႔ထားရမွာက ေဇာက္ေတြကဘယ္မွာ၊ ေဒါက္ေတြကဘယ္မွာ၊ ေဗ်ာက္ေတြကဘယ္မွာ၊ ျပီးျပီဆိုမွ ေက်ာ္စရာရွိတာေတြကို ေက်ာ္မယ္၊ ခ်က္စရာရိွတာေတြ ခ်က္ၾကမယ္။ ွ မွာခ်င္တာက ဆိုင္ကယ္ေတြကို၊ မ်က္နွာမျပနဲ႔၊ တို႔တာ၀န္အေရးသံုးပါးဆို၊ ဆဲတဲ႔ အက်င့္ၾကီးကိုေဖ်ာက္။ ေမာရသုတ္ျပီးတိုင္း သစၥာသာဆို။ ဘယ္လိုလဲခု၊ို မ်က္လံုးကို ေနာက္ေစ႔မွာတပ္ျပီး လမ္းေလ်ွက္တတ္ေနျပီလား။ နားကအျမဲတမ္း၊ ေဒါက္၀ီ

(အေတြးအျမင္ေခါင္းႀကီး) ၂၁ ရာစုႏွစ္သည္ တစ္ဖက္စြန္းေရာက္မွဳေတြ မ်ားလာေသာရာစုႏွစ္ (century of Extremes) ျဖစ္သည္ဟု ၂၁ ရာစုကုိ ေလ့လာသူ ပညာရွင္ ဂ်ိမ္းမာတင္က ဆုိသည္။ ဤရာစုတြင္ စိတ္ကူးစိတ္သန္း အသစ္ေတြ အမ်ားႀကီး ေပၚလာသည္။ ထုိစိတ္ကူးစိတ္သန္းတုိ႔ကုိ ၂၁ ရာစု လူသားမ်ားက လြယ္လြယ္ႏွင့္ လက္မခံၾကေခ်။ ယေန႔ေခတ္ လူသားတုိ႔သည္ အရာရာကုိ စမ္းသပ္ၾကည့္ၿပီးမွ လက္ခံသည္။ ၂၁ ရာစု လူသားတုိ႔သည္ သူမ်ားေျပာတုိင္း ယုံသည့္ မလိမ္မုိး မလိမၼာေခတ္ကုိ ေက်ာ္လႊားခဲ့ၿပီဟု အေတြးအေခၚ ပညာရွင္မ်ားက ေကာက္ခ်က္ခ်သည္။ ယင္းအဆင့္သုိ႔ ေရာက္လာျခင္းမွာ အုိင္တီေခၚ သတင္း ျပန္ၾကားေရး နည္းပညာ၏ ေက်းဇူးတရား ျဖစ္သည္ဟု လက္ခံထားၾကသည္။ အေတြးအေခၚ သမုိင္းပညာရွင္ အာနက္စ္ဂဲလ္နာက သမုိင္းတြင္ စခန္းသုံးဆင့္ ရွိခဲ့သည္ဟု ၫြဳန္းဆုိသည္။ (၁) Sword ဓား၊ (၂) Plough ထယ္ႏွင့္ (၃) Book စာအုပ္တုိ႔ျဖစ္သည္။ ဤသုံးစခန္းကုိ (၁) အမဲလုိက္ျခင္း၊ အစာရွာစုေဆာင္းျခင္း (၂) ထြန္ယက္စုိက္ပ်ဳိးျခင္းႏွင့္ (၃) အသိပညာ တုိးခ်ဲ႕ျခင္း ဟူ၍ ဖြင့္ဆုိႏုိင္သည္။ သူမ်ားေျပာတုိင္း ယုံျခင္း၊ ေျခာက္တုိင္းေၾကာက္ျခင္း၊ ေျမွာက္တုိင္းေျမာက္ျခင္း၊ တမတ္ဖုိးေလာက္ သိသည္ကုိ တက်ပ္ဖုိးေလာက္ ထင္ေနျခင္း၊ ကၽြဲေျခရ

အသက္ ၈၀ ေက်ာ္ အဖြားအုိတဦးက ငယ္တုန္းက ခ်စ္ပုံျပင္ကုိ ျပန္ေျပာရင္း မ်က္ရည္က်တဲ့ အခန္းနဲ႔ ဇာတ္သိမ္းလုိက္တဲ့အခါ အတၱလန္တိတ္ သမုဒၵရာေအာက္က ဇာတ္ခုံႀကီးတခုံ ျပန္လည္ ႏုိးထလာခဲ့ဖူးတယ္။ အခုေနတဲ့ ဥေရာပေျမာက္ပုိင္း ဆိပ္ကမ္းၿမိဳ႕ကေလးကေန ကမ္းေျခကုိ ရုိက္ခတ္လာတဲ့ ေရလွဳိင္းကေလးေတြထဲ ေျခေထာက္ေတြကို ႏွစ္ရင္း ေရျပင္အေ၀းတေနရာမွာ တေရြ႕ေရြ႕ ေလွာ္ခတ္သြားလာေနတဲ့ ပုေလသံကေလးကုိ က်ေနာ္ ျမင္ေယာင္ၾကည့္မိပါတယ္။ ဒီကဗ်ာကုိ ဘေလာ့မွာ တင္ၿပီးၿပီလုိ႔ ထင္ခဲ့တာပါ။ ဒီည ျပန္ဖတ္ရင္း မေတြ႔ေတာ့မွ ဖုိင္ႀကိဳဖုိင္ၾကားမွာ ျပန္ရွာခဲ့ရတယ္။ ဒါေကာ ႏုစဥ္တုန္းကလားလုိ႔ ေမးရင္ မက်တ္တက်တ္တုန္းကလုိ႔ ေျဖရမွာပဲ။ ဆုိေတာ့ ခုေကာ က်တ္ၿပီလားဆုိေတာ့... ဟင့္အင္း ခ်က္တုန္းျပဳတ္တုန္းပါပဲဗ်ာ။ တုိက္တန္းနစ္ ႏွင္းခါးမုိး ၁၊က၊ ဒီသေဘာၤႀကီးေပၚမွာပဲ ေတြ႔ခဲ့ၾက ခ်စ္ခဲ့ၾက၊ ဒီသေဘာၤႀကီးေပၚမွာပဲ ေျပးခဲ့ၾက ပုန္းခဲ့ၾက မ်က္လုံးေတြကုိ ေရွာင္ကြင္းခဲ့ၾက၊ ဒီသေဘာၤႀကီးေပၚမွာပဲ ကခဲ့ၾက မ်က္ရည္က်ခဲ့ၾက မ်က္လုံးေတြစုံမွိတ္ၿပီး ေလမွာစိတ္ကုိဆန္႔တန္း ေတာင္ပံယွက္ပ်ံသန္းခဲ့ၾက၊ ဒီတုန္းကေတာ့ ဒီသေဘာၤႀကီးဟာ ဒီေရျပင္က်ယ္ႀကီးထဲ ဒီလုိ နစ္ျမဳပ္သြားလိမ့္မယ္လုိ႔ မထင္ခဲ့ဘူး။ ကံၾကမၼာကရက္စက္တယ္ လ

ႏွင္းခါးမုိး လမ္းေပၚေက်ာ္က်လာတဲ့ေဘာလုံးကုိ လွည့္ၾကည့္ရင္း ငါဆက္ေလ်ာက္တယ္၊ မင္းတုိ႔က အားလုိ႔ ကစားေနတာ ငါက ကိစၥတခုရွိလုိ႔ သုတ္သုတ္သြားေနတာ ငါ့ေရွ႕တည့္တည့္က်တာမဟုတ္ေတာ့ ငါက ျပန္လွည့္ၿပီး ေကာက္မေပးႏုိင္ဘူး၊ တခါတေလ ဒီလုိပဲ ငါတုိ႔ကန္တဲ့ေဘာလုံးေတြက ကြင္းျပင္ထြက္ထြက္သြားတတ္တယ္၊ ငါ့ေဘာလုံး ငါေကာက္ခဲ့ရေပါင္းမ်ားၿပီ သူမ်ားေဘာလုံးေတြလည္း ေကာက္ေပးဘူးခဲ့။ ကန္ၾက ကန္ၾက ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးကန္ၾက အားထည့္ကန္ၾက အာ႐ုံထည့္ကန္ၾက ေမွာ္ထည့္ကန္ၾက၊ ကန္ၾက ကန္ၾက ဂုိး၀င္ေအာင္ကန္ၾက ႏုိင္ေအာင္ကန္ၾက ေရႊဖိနပ္ရေအာင္ကန္ၾက။ ကန္ခ်က္မမွန္ေတာ့ ေဘာလုံးက ကြင္းျပင္ထြက္တယ္ ဒီေဘာလုံးကေလး လမ္းေပၚမွာ ကားႀကိတ္သြားမလား ေျမာင္းထဲပဲက်မလား သံဆူးႀကိဳးနဲ႔ၿငိေလမလား၊ ငါကုိယ္တုိင္ေကာ ကြင္းျပင္ထြက္သြားတဲ့ေဘာလုံးကေလးလား ငါတုိ႔ဟာ ေဘာလုံးကေလးမ်ားလုိ တလိမ့္လိမ့္ ဘယ္လုိကန္ခ်က္မ်ဳိးနဲ႔ႀကဳံခဲ့ၾကရတယ္။ ညေနညေန ငါျဖတ္ေလွ်ာက္ၿပီးျပန္လာေနက် ေဘာလုံးကြင္းေဘးလမ္းကေလးေပၚမွာ ငါ့အေတြးေတြကုိ ငါဆြဲေျပးတယ္ အေပးအယူလုပ္တယ္ အေျမာက္ေထာင္တယ္ ေခါင္းနဲတုိက္တယ္ အေ၀းကလွမ္းကန္တယ္ ငါ့အေတြးေတြကုိ ငါဂုိးသြင္းတယ္။ ေဘာလုံးဆုိကတည္းက အလုံးႀကီးေလ ဘာမွအေသအခ်ာမေျပာႏုိင္ဘူး မေကာက္ေပးျဖစ္ခ