ေနတတ္ရင္ စင္ကာပူ
ကဲ ေဘာ္ဒါေတြ ၾကက္ကုိေၾကာ္တဲ့ၾကက္ေၾကာ္ လာၿပီေနာ္၊ မီးခုိးနဲ႔ေညွာ္နံ႔တင္လွည္းကေလး တုိက္ေအာက္ေရာက္ၿပီ။ အမႈိက္ပစ္မယ္ အမႈိက္ အမႈိက္လွည္းထဲက ကေလးက သူျမင္သမွ်ကုိ အမႈိက္ပုံလုိ႔ထင္တယ္ ၿမိဳ႕ႀကီးလည္းအမႈိက္ပုံ လူေတြလည္းအမႈိက္ပုံ၊ သူတုိ႔သားအမိကုိျမင္ရင္ ထုိးထုိးေဟာင္တဲ့ေခြးေတြက်ေတာ့ သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြလုိ႔ထင္တယ္ ခဲနဲ႔ေပါက္လုိက္၊ တုတ္နဲ႔ပစ္လုိက္၊ မကုန္ေသးတဲ့အားလူးေၾကာ္ထုပ္ကုိ လုေကာက္လုိက္၊ သူမႏိုိင္ေတာ့ရင္ အေမ့ဆီေရာက္ေအာင္ေျပးၿပီး ေအာ္ငုိလုိက္ အေမက လွည္းထဲထည့္ၿပီး လမ္းမတေလ်ာက္တြန္းသြားတဲ့အခါ တေ၀ါေ၀ါျဖတ္ေမာင္းသြားတဲ့ေမာ္ေတာ္ကားေတြကုိ တေယာက္ေယာက္ကလွည္းထုတ္လုိက္တဲ့အမႈိက္ခြံႀကီးေတြလုိ တေဟးေဟးနဲ႔ ေအာ္ဟစ္ေပ်ာ္ရႊင္ေနျပန္ေရာ။ ၿမိဳ႕ထဲကုိ အုန္းေမႊးလုံးကားႀကီးေတြ တန္းစီ၀င္လာပါၿပီ၊ အဲဒီဆုိက္ကားသမားေလးဟာ စစ္သူႀကီးဟန္နီေဘာပဲ ဘယ္အရာကမွ သူ႔ကုိ မတားဆီးႏုိင္ဘူး တရပ္ကြက္လုံး သူ႔ကုိဖုန္းေခၚရတယ္၊ အဂၤေတေလာင္ထားတဲ့ေျခေထာက္ေတြဟာ ဘီယာဆုိင္ကုိေက်ာ္ၿပီး အျဖဴပုန္းဆုိင္ေလးထဲ ခ်ဳိး၀င္သြားၾကတယ္၊ မိန္းမ၀၀ႀကီးတေယာက္ဟာ ဘုရားပန္းေတြပုိက္လုိ႔ ကြမ္းယာဆုိင္ဆုိတာ လုိင္းေပါင္းစုံဖမ္းလုိ႔ရတဲ့ ေရဒီယုိတလုံးပဲ။ ေကာင္မေလးက ငွက္ေပ်ာ္အူဖတ္ႀကိဳက္တယ္