poet hninn khar moe

ႏွင္းခါးမုိး (၁) ေသြ႕ေျမမွာ ေယာင္းရြက္တို႕ ရုန္းရင္းဆန္ခတ္ ဇြန္မွာရြာဖို႕ ဧၿပီ အပူေငြ႕ေတြ အရည္ဖြဲ႕ခဲ့ မုန္တိုင္းေျခအၾကြ သစ္ရြက္သစ္နံ႕ရတယ္။ (၂) ေဗာဓိေညာင္ေျခ သြန္းတဲ့ေရ ေလးသံျမားသံ စဲပါေစ သေျပရြက္ေပၚမွာေတာ့ အိပ္မက္မိုးစက္ကေလးေတြ။ (၃) ဖုန္ထူထူ လူသြားလမ္းကေလး ေဘးက သားေမြးမယ့္ျမက္တို႕ရဲ႕ ေႏြလည္ေန ပံုျပင္မ်ားကိုမူ ေမသည္ စကားဖြဖြ ဆိုေလ၏။ ။

ႏွင္းခါးမုိး သူမ်ားလုိ စကားလုံးၾကီးေတြ ထူထူထဲထဲ ျမည္သံစြဲၾကီးေတြမပါ “ကုိယ့္အသက္ကေလးကုိယ္ ၾကံဖန္ေမြးရေအာင္လုိ႕ ေရာက္လာတာပါ”တဲ့။ ေရာက္ေတာ့လည္း ေရာက္သလုိ ျမင္ေတာ့လည္းျမင္သလုိ ၾကည္ၾကည္လင္လင္ သူစီးဆင္းခဲ့တယ္၊ ခုေတာ့ ခမ်ာ ေျခတလွမ္းေနာက္က်ခဲ့ရ။ ပူပူပန္ပန္ဆုပ္ကုိင္ထားရက္က အမွတ္တမဲ့ လြတ္ထြက္သြားခဲ့ေပါ့ သူ႕အသက္ သူ႕လက္ထဲက။ မျမင္ရတဲ့တန္းစီဇယားထဲ ငါ့ေရွ႕က ငါ့သူငယ္ခ်င္းမ်ား ငါတုိ႕ေရွ႕က ငါတုိ႕သူငယ္ခ်င္းမ်ား ခင္မင္မႈကုိ စကားလုံးေတြနဲ႕ဖူးပြင့္မျပခဲ့ပါ ရွင္သန္မႈကုိလည္း ခြက္ေရနဲ႕ မတြက္ေစခဲ့ပါ။ ဒီလုိေတြးၾကည့္တယ္ ေဘဘီလုံဥယ်ာဥ္ကုိ တရက္တည္းနဲ႕ၿပီးစီးခဲ့တာမဟုတ္သလုိ တေယာက္တည္းနဲ႕တည္ေဆာက္ခဲ့တာမဟုတ္။ ဥယ်ာဥ္တံခါးဖြင့္ရင္ေတာ့ အားလုံးကုိ ၀င္ခြင့္ျပဳေပလိမ့္။ ထုိအခါ ကုိယ္ႏွစ္သက္ရာသစ္ရိပ္၌ နားခုိႏုိင္ၾကေစ။ မုိးရြာျပီးစျမက္ခင္းျပင္ေပၚ ကုိယ့္အသက္ကေလးႏွင့္ကုိယ္ ေနစာလႈံေဆာ့ကစားႏုိင္ၾကေစ။ ။ ဒီကဗ်ာက လြန္ခဲ့တဲ့ေလးနွစ္ေက်ာ္ေလာက္ ပုသိမ္က ေက်ာင္းဆရာလုိ႔ ခ်စ္တဲ့သူေတြကေခၚၾကတဲ့ ကုိေအာင္မ်ဳိးေထြး မထင္မွတ္ပဲ ဆုံးသြားတုန္းက၊ ေပါင္းသင္းခင္မင္ခဲ့ရတဲ့ ကာလတုိေတာင္းေပမယ့္ ရင္ထဲအမွတ္ထင္ထင္ျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ သူရဲ႕ တည္ၿငိမ္ေအးေဆးတဲ့ ဘ၀ေနဟန္ပုံစံနဲ႔

အေနာ္မာ photo by blog.macroart.net ငွက္ပုိး၊ ႏြားပုိးျပီးေတာ့ ၀က္ပုိး တဲ့ဗ်ာ၊ ထပ္တုိးဦးမယ့္ ဆုတ္ကပ္ေတြ ကပ္စုပ္သြားတုိင္း သန္းနဲ ့ခ်ီ၊ ဘဒၵငုိသံ ေၾသာ္ ေသြးေတြ ေသြးေတြ၊ ကြ်န္းေဆးသံလုိလုိ၊ စာရိတၱလမ္းပ်က္ေတြေပၚ ဒန္းပင္ကုိ ပုခက္ဆင္ခ်ိန္ေရာက္ျပီလား ငါ့ကေလးေတြ ဘားဆဲြခုိင္းအုန္းမွ၊ သီလညစ္ညစ္ ဗြက္ေတြေရွာင္ရင္း ဒီေန ့ဘာ၀ယ္ရရင္ေကာင္းမလဲ ေစ်းမွာ ၾကက္၊ ဘဲ၊ အမဲ၊ ၀က္ေတာ့ သြားရွာျပီ။ မ သာဓု မ သာဓု မ သာဓု သာဓုမေရ.... ရြာနဲ ့နင့္အိမ္ေနာက္ေဖးက ခ်ဥ္ေပါင္ခင္းေတြ လြမ္းတယ္။ ။ ၂၉.၄.၀၉(၄း၁၅ am)